Feeds:
Antradas
Comentairos

Posts Tagged ‘Xosé Luis Méndez Ferrín’

ANTÓN GARCÍA

Traducir ye, esencialmente, importar cultura. Nes llingües en desarrollu lliterariu hai una primer etapa, de formación, na que la tradución ye un exerciciu diletante, d’estilu, col que se quier demostrar, a un mesmu o a una tercer persona, hasta qué puntu «se posee» (como dicía Enrique Gra.-Rendueles a cuenta de Xuan María Acebal) esa llingua en crecimientu. La lliteratura asturiana tien exemplos d’esa manera de traducir: l’evanxeliu de San Matéu y los demás textos relixosos de Fernández Castro, les distintes versiones d’Horacio, les d’Anacreonte y otros autores griegos… Ye posible qu’esi mesmu espíritu animara la traducción del Principín que fai García Arias a primeros de los ochenta, que nun tuvo continuidá nél. Pero hai otru momentu nel que los escritores sienten la necesidá de vivificar el so discursu a través del contactu colo estraño y empiecen a traducir, ordenadamente, pa revitalizar «una lliteratura nacional enxertando nella garcios d’una lliteratura estranxera» como quería Pérez de Ayala. Anque Fernán-Coronas s’anticipó, como en casi too, n’Asturies nun se fexo con dalgún sistema hasta mediaos de los años ochenta (Safo, Andrade…), empezando un camín nel qu’aínda siguimos. Si en 1905 Rubén Darío falaba de que les traducciones consiguieran abrir una puerta na vieya muralla medieval de la lliteratura española y ponela na hora del mundu, bien podemos dicir, con dalguna ironía, qu’estes tres décades traduciendo abrieron la sebe lliteraria asturiana pa poner n’hora la nuesa: Stevenson, Handke, Blanco-Amor, Cunqueiro, Kavafis, Marco Polo, Trakl, Ferrín, Lispector, Scott Fitzgerald, Kafka, Torga, Vinyoli, Balzac, Roth, Verne, Hofmannsthal, Berger, Fole, Eliot… por citar dalgunos de los que tienen llibru exentu n’asturianu.

(more…)

Read Full Post »

WALTER BURNS

Unha Galicia libre domina unha Asturias colonizada. Dende alí chega un músico, que pronto se sumerxe no ambiente da noite e do nacionalismo de Compostela. Este é o soprendente argumento de “La Vida Increíble”, gañadora do último Premiu Xoséfa Xovellanos, o máis importante para a novela en asturiano. Co seu autor, Quique Faes, conversamos sobre, entre outros puntos, a supervivencia da lingua asturiana.

San Cristobo de Confluencia, onde se ubica a trama da súa cuarta novela, é un evidente trasunto de Santiago de Compostela. Sorprende que un escritor en asturiano ubique a súa narración en Galicia, porque o fixo?
Non me resulta sorprendente: se hai narracións en asturiano ubicadas nos Balcans ou mesmo no Caribe, non entendo por que non pode habelas ambientadas en Galicia, máis aínda tendo en conta a proximidade xeográfica e máis cultural que eu, como asturiano, sento dende logo con todo o galego. Polo demáis, a ubicación da novela responde en parte ao desexo de evocar un anaco importante da miña propia experiencia vital en Santiago. E, por iso mesmo, é unha novela un pouquiño tramposa. (more…)

Read Full Post »

El presidente de la Real Academia Galega, el recién escoyíu Xosé Luis Méndez Ferrín, declaró a los medios esta fin de selmana que ta a favor de la oficialidá del asturianu, anque non na zona del Eo-Navia, onde reclamó la oficialidá del “gallegu d’Asturies con un tratamientu especial”. El presidente del país vecín dixo qu’a él-y da rabia “muncha rabia, que l’asturlleonés seya cooficial en Miranda del Douro y reconocíu pola República Portuguesa, y l’asturianu nun lo seya n’Asturies dafechu”.

(more…)

Read Full Post »